Ciężki test sumienia. Fulham – Liverpool

Po blisko miesięcznej tułaczce po stadionach Anglii i Europy, nad Tamizę wracają synowie marnotrawni Craven Cottage, z sumieniami obciążonymi przejściem obok pucharowego meczu z Twente Enschede. Jako, że futbol nie jest sprawą życia i śmierci, a kibice potrafią w jednej chwili na powrót pokochać swoich pupili, jakkolwiek rozczarowujące nie było w ich wykonaniu ostatnie spotkanie, błyskawiczne odpuszczenie grzechów jest możliwe także i w przypadku piłkarzy Martina Jola. Warunek postawiony im przez fanów Fulham jest prosty – muszą dać dziś z siebie wszystko. Jak mocne okażą się u The Cottagers żal za grzechy i postanowienie poprawy, doskonale oddadzą to wydarzenia boiskowe, gdyż na SW6 przyjeżdża bardzo wymagający rywal – Liverpool Kenny’ego Dalglisha.

Entrée do dzisiejszego pojedynku wyglądałoby zupełnie inaczej, gdyby podróże The Whites zamknęły się na wyjazdach do Sunderlandu oraz Emirates Stadium. W spotkaniach z dwójką ligowych rywali, Fulham ugrało dwa przyzwoite remisy, przedłużając passę bez porażki poza domem do trzech meczów – sytuacja jak na ten klub wręcz rzadka i dająca powód do dumy. Traf chciał, że na The Whites, pracujących na powrót nad Tamizę z tarczą, czekała jeszcze eskapada do Enschede, mająca rozstrzygnąć losy pierwszego miejsca w grupie Ligi Europy. To w tym momencie, gdy chodziło o miły dodatek do szaroburej ligi, o dodatkową radość dla swoich sympatyków, The Cottagers zawiedli tak bardzo, że poprzednie wyjazdy ukryły się w cieniu zapomnienia, a do południowo-zachodniego Londynu postanowiono wezwać spowiednika. W obrębie 90 minut, które miały stać pod znakiem atrakcyjnej dla oka rywalizacji z futbolowo frywolnymi Holendrami, piłkarze Martina Jola popełnili szereg kardynalnych grzechów, odwracając od siebie swoich fanów. Niemal eksportowy skład The Whites, desygnowany przez Jola w celu wywiezienia z Enschede punktów, wykazał się jawną arogancją, wkładając w spotkanie absolutne minimum zaangażowania. Takich obrazków nie znosi oglądać kibic żadnego klubu, nawet gdy chodzi o nie najistotniejszą przecież sprawę pierwszego miejsca w grupie, z której równie dobrze można awansować z pozycji drugiej. Pycha została ukarana gniewem najwierniejszych sympatyków, a klątwę można zdjąć tylko w jeden sposób – stawiając The Reds warunki dokładnie odwrotne do tych postawionych Twente i ruszając na rywali tak, jak rozjuszony byk rusza w kierunku tego, co czerwone.

Podopiecznych Kenny’ego Dalglisha z pewnością nie będzie trzeba mocno nakłaniać do solidnego przetestowania sumień piłkarzy w białych koszulkach – nie tylko mają po prostu wpajaną w mentalność grę o zwycięstwo w każdym spotkaniu, ale i poniosą ich dobre wspomnienia z ostatniej wizyty na Craven Cottage, kiedy orkiestra dyrygowana przez Luisa Suáreza i Maxiego Rodrígueza wprawiła gospodarzy w chocholi taniec, wywożąc z SW6 pogrążające 5:2. Powodów do nadziei na powtórzenie takiego wyniku w obozie The Reds nie brakuje – Liverpool jest niepokonany w lidze od ośmiu kolejek, a z coraz lepszej strony pokazują się letnie nabytki Dalglisha – José Enrique, Charlie Adam, Jordan Henderson czy Stewart Downing (choć mogły być to równie dobrze pomysły dyrektora sportowego The Reds, Damiena Comolliego, który, gdy pełnił podobną funkcję w Tottenhamie trenowanym przez Martina Jola, był znany z robienia transferów bez ich uzgodnienia z managerem). Wnikliwe oko zauważy jednak, że, obok wygranej z Chelsea na wyjeździe (powtórzonej także kilka dni temu w Pucharze Ligi), czy remisami z ekipami z Manchesteru (Liverpool jest drugim po… Fulham zespołem, który odebrał w Premier League punkty Citizens), chlubie czerwonej części miasta Beatlesów przydarzyły się też zdecydowane wpadki, jak remisy na Anfield ze Swansea i Norwich. Na kolejne potknięcie, szansa może być tym większa, że z gry do końca sezonu wypadła właśnie kluczowa postać The Reds – Lucas Leiva – który we wspomnianym pucharowym pojedynku z Chelsea zerwał więzadła krzyżowe w kolanie.

W zespole Fulham, z uwagi na silny skład, jaki zagrał z Twente, większość wyjściowej 11-tki utworzą pokutnicy z Enschede (choć w tamtejszej drużynie były oczywiście pojedyncze jasne punkty). Uwaga powinna być skupiona zwłaszcza na dwóch – to byli herosi Anfield, Danny Murphy i John Arne Riise. Dla Norwega, zawodnika Liverpoolu w latach 2001-08, który do dziś wspominany jest w Merseyside z wielką sympatią (nie inaczej jest zresztą z kapitanem The Whites), będzie to pierwszy mecz w Premier League przeciwko swojemu byłemu klubowi. Czwartkowych grzeszników powinno wzmocnić kilku piłkarzy z czystymi sumieniami – Chris Baird, Clint Dempsey czy Bryan Ruiz. Nie w zbawczą rolę piłkarzy niesplamionych „holenderskim incydentem” trzeba jednak wierzyć, a w autentyczny rachunek sumienia przeprowadzony przez resztę.

Przewidywane składy:
Fulham (4-4-2): Schwarzer – Baird, Senderos, Hangeland, Riise – Ruiz, Etuhu, Murphy, Dempsey – Dembélé, Zamora
Kontuzje: Duff, Sidwell, Davies, Grygera
Liverpool (4-4-2): Reina – Johnson, Škrtel, Agger, Enrique – Kuyt, Henderson, Adam, Rodríguez – Bellamy, Suárez
Kontuzje: Gerrard, Lucas 

A jeśli moralizatorskie kazania to zła droga, niech piłkarze Fulham po prostu nie nadużywają cierpliwości tego dżentelmena...