Szczęśliwego Nowego Jorku? – Rotherham vs Fulham

Fulham wciąż nie zaliczyło wygranej w Championship. Cierpliwość kibiców wisi już praktycznie na włosku. Uratować sytuację może już tylko wyjazdowa wygrana z Rotherham. Brak takiego wyniku spowoduje pogłębienie i tak już sporego kryzysu zespołu. W końcu wygrane w Pucharze Ligi o niczym jeszcze nie świadczą, a przełamanie złej serii w Nowym Jorku zawsze wyglądałoby jakoś…wytworniej?

Gospodarze sobotniego meczu w zeszłym sezonie postawili na spokojne utrzymanie na drugim szczeblu rozgrywek. To drugie udało się oczywiście uzyskać, ale spokoju na pewno w tym nie było. Początkowo wydawało się, że „The Millers” swój cel osiągną, plasując się w okolicach 17 miejsca. Końcówka była jednak w ich wykonaniu fatalna i drużyna spadła aż na 21 miejsce, tracąc do tego 3 punkty za wystawienie nieuprawnionego zawodnika w wygranym 1:0 meczu z Derby County, co pogłębiło walkę o pozostanie w lidze. Tak naprawdę o postawie Rotherham ciężko napisać cokolwiek ciekawego. Dużo przegranych, mało strzelanych bramek, dużo straconych (ale nie tyle, co Fulham…). Ale utrzymanie udało się osiągnąć jeszcze niższym kosztem niż w zachodnim Londynie.

Start sezonu 2015/16 jest dla Rotherham kontynuacją postawy z ostatnich kolejek poprzednich rozgrywek. Remis i trzy porażki sprawiają, że klub z South Yorkshire zajmuje ostatnią pozycję w tabeli. Co ciekawe, „The Millers” gole strzelali tylko w tych przegranych meczach, jedyny podział punktów nastąpił po wyniku bezbramkowym. Wciąż bolączką zespołu jest defensywa (analogia?), co potwierdziły mecze z beniaminkiem z Milton Keynes (1:4) i z Queens Park Rangers (2:4). Poza tym za słabość można też uznać brak znanych i sprawdzonych nazwisk Za najbardziej rozpoznawalnego gracza Rotherham można uznać obrońcę Kirka Broadfoota, mającego za sobą występy w Rangers i w reprezentacji Szkocji. Do niedawna piłkarzem tego klubu był też Ben Pringle, który przeniósł się do naszej drużyny.

Piątki mam z kim przybijać, ale z dołu tabeli jakoś się nie ruszyłem…

O Fulham napisałem już wiele w poprzednich tekstach. Teraz okazuje się, że nie tylko w obronie wygląda to źle. Problemem wydaje się być ogólne przygotowanie drużyny do sezonu. Wygląda to niepokojąco, ponieważ wiadomo, że sezon w Championship jest bardzo długi i łącznie z meczami pucharowymi gra się około pięćdziesięciu meczów. W takim wypadku preparacja zespołu szczególnie w kwestii motoryki jest obowiązkiem, którego brak może zaważyć na dyspozycji przez cały sezon.

„Czego oni ode mnie chcą?” – zdaje się myśleć lubiany walijski menedżer.

W kwestii wzmocnień coś się dzieje, co nie dziwi, wszak to ostatnie dni okienka transferowego. Powtórzony został manewr z zeszłego sezonu – ponownie wypożyczony z Middlesbrough został James Husband i ponownie też w przeciwnym kierunku powędrował Fernando Amorebieta. Poza tym mówi się też o kupnie Bakary’ego Kone z Lyonu, który nie znajduje uznania w oczach Huberta Fourniera i z chęcią przeniósłby się do innego klubu. Jednak nasuwa się też jedno pytanie – czy nie można było wcześniej? Skupiono się na Dunku i Tarkowskim, nie śledząc sytuacji i nie prowadząc rozmów z innymi graczami.

Dzień dobry, to znowu ja.

Nic już więcej dodać na temat sobotniego meczu nie można. Brak zwycięstwa będzie gwoździem do trumny Kita Symonsa. Chociaż patrząc wstecz, to tych gwoździ naliczylibyśmy więcej, a i tak nic się nie zmieniało…

Come On You Whites!

Przewidywane składy:

Rotherham (4-4-1-1): Roos – Buxton, Halford, Collins, Mattock – Maguire, G. Ward, Newell, Ledesma – D. Ward – Derbyshire

Fulham (4-4-2): Lonergan – Richards, Ream, Burn, Voser – Cairney, Christensen, O’Hara, Kačaniklić – McCormack, Woodrow