Ferguson kontra Berbatow. Man Utd – Fulham w FA Cup

Drugą z rzędu wizytę w mroźnym Manchesterze złożą jutro piłkarze Fulham, ale tym razem, dzięki konfliktowi między pewną dwójką dżentelmenów, powinno być dużo goręcej. The Whites, w ramach 4. rundy Pucharu Anglii, zmierzą się na Old Trafford z Manchesterem United, a równolegle, będzie toczyć się metafizyczna wojna między Sir Alexem Fergusonem, a Dimitarem Berbatowem, który, chyba jeszcze bardziej, niż o korzystny wynik londyńczyków, walczyć będzie o pokazanie słynnemu Szkotowi, że popełnił błąd, bez żalu pozbywając się Bułgara z klubu. Czy The Cottagers spełnią w „Teatrze Marzeń” swoje i „Berby”… marzenia i odniosą sensacyjne zwycięstwo, a przynajmniej przywiozą do stolicy „powtórkę”?

2 lutego – to z pewnością była data, którą bułgarska gwiazda The Whites zakreśliła sobie kółeczkiem zaraz po przybyciu na Craven Cottage. To wtedy – bowiem za osiem dni Fulham ponownie podejmie „Czerwone Diabły”, tym razem w lidze i nad Tamizą – perfekcjonista Berbatow miał udowodnić perfekcjoniście Fergusonowi, że z takiego piłkarza się po prostu nie rezygnuje. To wtedy miała nastąpić słodka zemsta, a przynajmniej próba jej dokonania, za upokorzenie, jakiego doznał Bułgar, gdy po zdobyciu tytułu króla strzelców Premier League w sezonie 2010/11, nie znalazł się nawet w meczowej 18-tce na finał Ligi Mistrzów (na ławce usiadł… Michael Owen!). Za swój ostatni sezon na Old Trafford, w którym już wyraźnie czuł się jak persona non grata (a mimo to, wciąż zdobył 7 bramek w 12 ligowych spotkaniach). Za słowa Fergusona, że nie pasuje do szybkiej gry United, które znaczyły po prostu: „jesteś zbyt leniwy”. Za anonimowe pożegnanie przez klub, dla którego przez cztery lata zdobył 56 bramek, jak i pierwszego od 64 lat hattricka w meczu z Liverpoolem. Los postanowił jednak nieco przyspieszyć moment spotkania dwóch absolutnych artystów w swoim fachu i złączył Fulham oraz Manchester United w 4. rundzie Pucharu Anglii, jako arenę pojedynku wyznaczając słynny „Teatr Marzeń”. Berbatow będzie miał więc także okazję pokazać się „diabelskiej” publiczności i – co ciekawe – prawdopodobnie spotka się z bardzo ciepłym przyjęciem, jako, że w prywatnej wojnie Bułgara z Fergusonem, wielu fanów United opowiedziało się właśnie za napastnikiem (tym aktywnym, bo Szkot również grywał pół wieku temu na tej pozycji), krytykując legendarnego managera za haniebne potraktowanie ulubieńca trybun.

Należy zadać sobie jednak podstawowe pytanie – czy w spełnieniu cichego życzenia Berbatowa, w jakikolwiek sposób może pomóc mu klub kalibru Fulham? Statystyki wskazują, że, w pojedynkach FA Cup na Old Trafford, z londyńczykami… wcale tak źle nie było. Nigdy nie było co prawda tak pięknie, jak w październiku 2003 roku, kiedy The Whites wygrali w Manchesterze mecz ligowy 3-1, ale wstydu również nie było ani razu. W sezonie 1978/79, w meczu powtórkowym 4. rundy, United, niebędący bynajmniej w najlepszym okresie w swojej historii, ale wciąż mający w składzie wielu uznanych piłkarzy (Bailey, Coppell, Jordan), wymęczyli nad drugoligowym średniakiem z the Cottage zwycięstwo 1-0. Dwadzieścia lat później, w lutym 1999 roku, doszło do spotkania, które określa się jako jeden z początków „nowego” Fulham. Konsekwentnie wspomagani milionami Mohameda Al Fayeda, londyńczycy zdemolowali w tamtym sezonie rozgrywki trzeciej ligi, a w piątej rundzie Pucharu Anglii niemiłosiernie uprzykrzyli życie „Diabłom”, które przecież sięgnęły wtedy po pamiętną potrójną koronę. Podopieczni Fergusona ponownie wygrali zaledwie 1-0. Wreszcie, sezon 2003/04 i jak dotychczas ostatnia wizyta The Whites w ramach FA Cup na słynnym obiekcie w podmanchesterskim Stretford. Fulham miało już w tamych rozgrywkach na koncie wspomniane wspaniałe 3-1 nad United, jak i domowy remis w lidze z tym zespołem 1-1, w związku z czym, w ćwierćfinale najstarszych rozgrywek świata wcale nie było skazywane na pożarcie. Tak w istocie było – The Cottagers wyszli na prowadzenie po bramce Steeda Malbranque’a, a gospodarze wygrali ostatecznie różnicą – znów – zaledwie jednej bramki, po dublecie prawdziwego kata londyńczyków – Ruuda van Nistelrooy’a. Trzy mecze, trzy nieznaczne porażki. Czy taki scenariusz pisany jest również na jutro?

Ćwierćfinałowy pojedynek FA Cup na Old Trafford w 2004 roku.

Martin Jol nie ukrywa, że kusiło go, by oszczędzić w tym spotkaniu kilka ważnych postaci i mieć pewność, że The Cottagers będą wyglądać optymalnie na absolutnie kluczowy mecz z West Hamem, jednak postanowił dotrzymać obietnicy potraktowania pucharów z pełną powagą i jutro, zobaczymy prawdopodobnie najsilniejszą możliwą 11-tkę londyńczyków. Eksperymentalny skład przewiduje się natomiast w drużynie gospodarzy (m.in. tylko rolę rezerwowego dla Robina van Persie’ego, którą Holender pełnił w obu meczach z tym samym West Hamem w poprzedniej rundzie), choć Sir Alex Ferguson nie powiedział tego wprost, mówiąc przed meczem wręcz, że Puchar Anglii to w tym momencie, jako, że United nie triumfowali w nim od prawie 10 lat, „szczególne” rozgrywki dla klubu. „No i może nie warto dawać zbyt wielkiej szansy temu Berbatowowi…”.

Przewidywane składy:
Man Utd (4-4-2): De Gea – Rafael, Jones, Smalling, Büttner – Valencia, Anderson, Giggs, Nani – Rooney, Hernández
Kontuzje: Evans, Young, Fletcher
Fulham (4-4-1-1): Schwarzer – Riether, Hangeland, Hughes, Riise – Duff, Sidwell, Karagounis, Dejagah – Ruiz – Berbatow
Kontuzje: Frei, Diarra, Richardson

Przed minutą dotarła również informacja, że, na zasadzie wypożyczenia, Fulham pozyskało do końca sezonu środkowego pomocnika Arsenalu, Emmanuela Frimponga.

Choć uważany przez byłego managera za leniwego, jutro, Dimitar Berbatow będzie z pewnością „diabelsko” zdeterminowany.