Rozstanie z uśmiechem. Swansea 0-3 Fulham.

The Cottagers zakończyli sezon 2012/2013 w równie imponującym stylu, co go rozpoczęli, wygrywając na Liberty Stadium z tamtejszą Swansea aż 3-0 i sprawiając tym samym przemiłą pożegnalną niespodziankę swoim kibicom. Bramki Alexa  Kačaniklicia, Dimitara Berbatowa oraz Urby’ego Emanuelsona dały klubowi ostateczne, przyzwoite 12-te miejsce w lidze oraz 2 miliony funtów do kasy (różnica w nagrodach za 15-tą oraz 12-tą lokatę), a biało-czarnym sympatykom szczyptę radości po ostatnich przygnębiających tygodniach i nadzieję, że sukces w południowej Walii będzie podwaliną pod dużo lepsze rezultaty w przyszłych rozgrywkach. Nie trzeba jednak wybitnie zgorzkniałego charakteru, by stwierdzić, że wyniki w meczach o „pietruszkę” w ostatniej kolejce sezonu należy przyjmować z przymrużeniem oka, a o aspiracjach Fulham w następnym sezonie zadecyduje tylko i wyłącznie to, jak Martin Jol poradzi sobie z zadaniem przebudowy kadry w letniej przerwie i na ile zostanie w tym wsparty przez klubowy zarząd.

Nie było chyba przed meczem osoby, która typowała takie rozstrzygnięcie wyniku na Liberty Stadium. Nawet najwięksi optymiści pośród kibiców The Whites zdawali sobie sprawę, że Fulham uciułało zaledwie punkt w ostatnich siedmiu kolejkach i chociaż walijskie „Łabędzie” same przeżywały kryzys, mając na koncie tylko jedno zwycięstwo w poprzednich dziewięciu pojedynkach, to klub z półwyspu Gower miał do tej pory w Premier League doskonały patent na londyńczyków, wygrywając wszystkie trzy dotychczasowe mecze z The Cottagers. Martin Jol, po trzech bolesnych lekcjach od Swansea, obmyślił nowy plan na radośnie wymieniające piłkę „Łabędzie” i tym razem wystawił 11-tkę niemającą konkurować piłkarsko z podopiecznymi Michaela Laudrupa, ale nastawioną na cierpliwe niszczenie ataków gospodarzy w środku pola i kontrowanie. W ten sposób, nie zobaczyliśmy w pomocy kreatywnego Giorgosa Karagounisa, a środkowy blok utworzyli destrukcyjni Emmanuel Frimpong oraz Eyong Enoh; zmiany nastąpiły także w obronie, do której powrócili John Arne Riise i Philippe Senderos. Plan holenderskiego szkoleniowca Fulham zadziałał w stu procentach i przez 90 minut obserwowaliśmy przeważnie bezowocne rozgrywanie piłki przez gospodarzy, na co londyńczycy odpowiadali zabójczymi kontratakami. Pierwszy cios The Whites nastąpił w 22 minucie spotkania, kiedy to, po kilku nieudanych próbach autorstwa Pablo Hernándeza, akcję w końcu rozegrało Fulham, a Frimpong przytomnie zagrał do wybiegającego na wolną pozycję Alexa Kačaniklicia. Szwed ze spokojem i precyzją godną Dimitara Berbatowa strzelił nie do obrony w długi róg bramki strzeżonej przez Michela Vorma. Otwarty mecz z wieloma sytuacjami z obu stron (w barwach Fulham najwięcej miał ich imponujący Kačaniklić) nie przyniósł już więcej bramek w pierwszej odsłonie spotkania i The Cottagers schodzili na przerwę z jednobramkową przewagą, a biało-czarni kibice mogli bawić się w przeliczanie, na jaką pozycję klub awansowałby przy takim układzie wyników.

Pierwszy zwiastun zaskakująco miłego popołudnia – Alex Kačaniklić ze spokojem kieruje piłkę obok bezradnego Vorma do siatki.

Wszelkie rachuby mogły zostać błyskawicznie unieważnione tuż po gwizdku Lee Masona otwierającym drugie 45 minut, bowiem w ich początkowej fazie, mieliśmy do czynienia z prawdziwą nawałnicą ze strony „Łabędzi”. Jak to wielokrotnie szczęśliwie bywało w takich momentach w tym sezonie – i tym razem bohatersko z oblężenia swojej twierdzy wyszedł Mark Schwarzer, m.in. broniąc w fenomenalny sposób „setkę” Hernándeza. Australijczyka starało się następnie pokonać wielu innych piłkarzy Swansea, również bez powodzenia, a na kwadrans przed końcem meczu, Fulham wyprowadziło drugie perfekcyjne uderzenie. Tak jak wcześniej Frimpong zauważył Kačaniklicia, tak teraz Ruiz zauważył wychodzącego na czystą pozycję Dimitara Berbatowa i Bułgar stanął niebawem przed doskonałą szansą na zdobycie piętnastej bramki w lidze. Ponieważ gol musiał być zdobyty z gracją, do jakiej przyzwyczaiła nas klubowa „9-tka”, nie zobaczyliśmy tym razem uderzenia z dalszej odległości, lecz „Berba” ze stoickim spokojem ominął kładącego się Vorma i strzałem z kilku metrów do pustej siatki rozwiał wszelkie nadzieje Walijczyków. A to nie było jeszcze wszystko – zauważając, że ostatnim meczem sezonu można odbić sobie kilka wcześniejszych niepowodzeń, The Cottagers grali do końca i zaliczyli jeszcze jedno trafienie niemal równo z gwizdkiem kończącym całoroczne rozgrywki. W doliczonym czasie gry, groźny strzał oddał Kačaniklić, którego na dobrą pozycję wypuścił zmiennik Karagounis i choć Vorm obronił uderzenie Szweda, to nie miał najmniejszych szans przy dobitce wbiegającego w pole karne innego zmiennika – Urby’ego Emanuelsona. Holender, wracający po sezonie do Milanu, miłym akcentem zakończył swój epizod w barwach The Whites, a chwilę potem miły pożegnalny prezent od całej drużyny, jakim było okazałe wyjazdowe zwycięstwo nad niezłym przeciwnikiem, oficjalnie stał się faktem. Czy jest on zwiastunem lepszych następnych rozgrywek dla Fulham niż te, które właśnie dobiegły końca i czy nad Craven Cottage dotrze latem tak wyczekiwany wiatr przemian i niezbędnych poważnych transferów? Na te pytania, jest w stanie odpowiedzieć w tym momencie niewielu.

—
Rozstajemy się także i my, choć niestety już nie jedynie do rozpoczęcia przyszłego sezonu – blog Fulham Polska, przynajmniej w takim składzie redaktorskim i takiej formule strony, kończy swoją działalność. Na pożegnalną notkę od założyciela bloga – Maca – przyjdzie jeszcze czas, a ze swojej strony zwykłe, proste, choć szczere: dziękuję. Dzięki za to, że współtworzyliście z nami ten kącik przez ostatnie 3,5 roku, za ponad 90 tysięcy wyświetleń i 7 tysięcy komentarzy, dzięki czemu koncept centrum polskich fanów Fulham okazał się być jak najbardziej trafiony i w którym to centrum odbywała się stojąca na wysokim poziomie żywa dyskusja. Wierzę, że ten potencjał nie zostanie zmarnowany i w tym miejscu zapraszam do rozmowy wszystkie zainteresowane przejęciem projektu osoby.

cookie

Oby jak najwięcej tak radosnych obrazków z udziałem Fulham w przyszłym i wielu następnych sezonach. Dziękujemy!